Quantcast
Channel: Taxheaven - Νέα ειδήσεις
Viewing all 14509 articles
Browse latest View live

Κάλεσμα ΛΣΑ και Μ. Πόλυγγερ για ενεργή συμμετοχή των Λ/Φ στο ΟΕΕ

$
0
0

Ελ. Βενιζέλου 75, Νέα Ιωνία, 14231.
Τηλ.: 210 51.38.289, 210 51.57.310,
lsaath@otenet.gr, www.lsa.gr


Συνάδελφοι,

Σε συνέχεια της ανάρτησης των επίσημων αποτελεσμάτων των εκλογών της 15/12/19 για τη ΣτΑ του ΟΕΕ, για τα οποία σας ευχαριστούμε για ακόμα μία φορά, θα χρειαστούμε -όπως πάντα- την ενεργή συμβολή σας στον Λ.Σ.Α., για την παραγωγή τεκμηριωμένων θέσεων που αφορούν το επάγγελμα αλλά και τα φορολογικά και οικονομικά δρώμενα στην χώρα.

Για τον σκοπό αυτό, θα συστήσουμε τριμελείς επιτροπές μέσω του ΛΣΑ ανά αντικείμενο ενδιαφέροντος και ανά περιοχή, οι οποίες θα πρέπει σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα, αφού μελετήσουν την υφιστάμενη κατάσταση να προβούν σε συγκεκριμένες προτάσεις για την προώθηση και υλοποίησή τους μέσω του ΟΕΕ.

Προσδοκώ ότι την επόμενη μέρα θα μου δοθεί η ευκαιρία σαν εκλεγμένος ενεργός εκπρόσωπός σας να έχω καθοριστική και αποφασιστική συμμετοχή στα όργανα του ΟΕΕ.

Για τον λόγο αυτό, χρειαζόμαστε την ενεργή και πρακτική συμμετοχή σας.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Τόσο η δουλειά σας όσο και η δική μου δεν τελειώνει με την ψήφο και την εξαγωγή των αποτελεσμάτων των αρχαιρεσιών.

Αντίθετα μόλις τώρα αρχίζει.

Θα πρέπει ο καθένας μας, αλλά και όλοι μαζί να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.

Αναμένουμε δική σας επικοινωνία με την εκδήλωση ενδιαφέροντος, τουλάχιστον σε 5 αρχικά βασικές θεματικές ενότητες:

 1) κατοχύρωση επαγγέλματος: περιεχόμενο, αμοιβές, ευθύνες, κώδικας δεοντολογίας

2) νομοθετική κατοχύρωση υπογραφής Λ/Φ (Αναπτυξιακός Νόμος, Φορολογικός Νόμος, εργατική νομοθεσία)

3) σχέση Λ/Φ με τις ΜμΕ

4) ποιοτική αναβάθμιση επαγγέλματος, εκπαίδευση Λ/Φ & νέων Λ/Φ αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών

5) παρακολούθηση φορολογικών νόμων και εργατικής νομοθεσίας

στο e-mail: lsaath@otenet.gr, μέχρι Παρασκευή, 10/01/2020.


 

Με εκτίμηση,

Μιχάλης Πόλυγγερ
Οικονομολόγος-Λογιστής-Φοροτεχνικός
Γεν. Διευθυντής Λογιστικός Σύλλογος Αθηνών
Εκλεγμένο μέλος ΣτΑ-ΟΕΕ


Σήμερα θα πραγματοποιηθεί η εκκαθάριση για τη μείωση προκαταβολής φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018

$
0
0


Σύμφωνα με ανακοίνωση στην ιστοσελίδα της ΑΑΔΕ:

•Η εφαρμογή του εντύπου Ν δε θα λειτουργήσει σήμερα μεταξύ 12:00 και 15:00 για λόγους εκκαθάρισης / μείωσης προκαταβολής φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018.

Ενημέρωση για το ωράριο λειτουργίας υπηρεσιών του ΕΤΕΑΕΠ σήμερα Τρίτη 24/12

$
0
0


24 Δεκεμβρίου 2019

Οι υπηρεσίες του ΕΤΕΑΕΠ σήμερα 24/12/2019 λόγω της ημιαργίας των Χριστουγέννων θα λειτουργήσουν έως τις 13:00

Ευχές από την ομάδα του Taxheaven

Στο ΦΕΚ το αναθεωρημένο Σύνταγμα

$
0
0


Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το «Σύνταγμα της Ελλάδας», όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 25ης Νοεμβρίου 2019.

Δείτε το ως συνημμένο αρχείο

Παράταση για τις αιτήσεις υποβολής στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών

$
0
0

Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που δημοσιεύθηκε στις 24-12-2019 δίνεται παράταση για την αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών.

Συγκεκριμένα με το άρθρο Δεύτερο προβλέπεται:

Το πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 4 του ν. 4469/2017 (Α' 62) αντικαθίσταται ως εξής:
 «1. Κάθε οφειλέτης μπορεί να υποβάλει αίτηση για την υπαγωγή του στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών έως την 30η Απριλίου 2020, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 2 και 3.».

Παρατείνεται έως 31/3 η ισχύς των ασφαλιστικών ενημεροτήτων των τέως Ταμείων ΕΤΑΑ, ΤΕΑΔ, ΤΑΣ, ΤΠΔΕ, ΤΠΕΔΕ και ΤΕΑΧ

$
0
0


www.eteaep.gov.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Διοίκηση του Ταμείου, εν αναμονή της εκκαθάρισης των πληρωμών των εισφορών των μη μισθωτών (από 1/1/2017), με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ασφαλισμένους και προς αποφυγή περαιτέρω ταλαιπωρίας αυτών, παρατείνει έως 31/03/2020 την ισχύ των ασφαλιστικών ενημεροτήτων των τ. ΕΤΑΑ, ΤΕΑΔ, ΤΑΣ, ΤΠΔΕ, ΤΠΕΔΕ και ΤΕΑΧ, εφόσον η ιδιότητά τους παραμένει σε ισχύ.

Τα ανωτέρω ισχύουν και για όσους ασφαλισμένους, δεν είχαν αιτηθεί χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας από το Ταμείο.

Διευκρινίσεις για την έκπτωση παρακρατούμενων, προκαταβληθέντων φόρων και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή, κατά την διενέργεια άμεσου προσδιορισμού φόρου ή την έκδοση πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου

$
0
0



Με αφορμή ερωτήματα που τέθηκαν στην υπηρεσία της ΑΑΔΕ σχετικά με την έκπτωση παρακρατούμενων, προκαταβληθέντων φόρων και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή, κατά την διενέργεια άμεσου προσδιορισμού φόρου ή την έκδοση πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου, με την Ε 2204/2019 γίνονται γνωστά σας τα ακόλουθα:

Α. Για την έκπτωση παρακρατούμενων και προκαταβληθέντων φόρων καθώς και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή για τα οικονομικά έτη έως και το 2014 ισχύουν οι διατάξεις του νόμου 2238/94 και ειδικότερα τα άρθ. 9 (παρ. 9) και 10 (παρ. 3 και 4), για τα φυσικά πρόσωπα και τα πρόσωπα της παραγράφου 4 του άρθρου 2 του νόμου 2238/94, καθώς και το άρθ. 109 (παρ. 4) για τα νομικά πρόσωπα.
Επιπλέον, στην παρ. 7 του άρθρου 84 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι η κατά του Δημοσίου απαίτηση προς επιστροφή φόρου παραγράφεται μετά τρία (3) έτη από την ημερομηνία της εμπρόθεσμης υποβολής της δήλωσης ή, αν υποβληθεί εκπρόθεσμα η δήλωση, μετά τρία (3) έτη από την ημερομηνία που η δήλωση αυτή όφειλε να είχε υποβληθεί.
Περαιτέρω, για την παραγραφή φορολογικών απαιτήσεων κατά του Δημοσίου που γεννήθηκαν ως τις 31.12.2013 εφαρμόζεται η παράγραφος 2 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995, η οποία ορίζει ότι η κατά του Δημοσίου απαίτηση προς επιστροφή αχρεωστήτως ή παρά το νόμο καταβληθέντος σε αυτό χρηματικού ποσού παραγράφεται μετά τρία έτη από την καταβολή. Η παραγραφή όμως που προβλέπεται στη διάταξη αυτή αφορά μόνο απαίτηση προς επιστροφή αχρεώστητης ή παρά το νόμο καταβολής, προϋποθέσεις που δεν ισχύουν στην περίπτωση του παρακρατηθέντος, και αποδοθέντος στο Δημόσιο, ή προκαταβληθέντος φόρου, ή φόρου που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή. Κατά συνέπεια, ζήτημα παραγραφής δεν τίθεται για παρακρατηθέντα / προκαταβληθέντα ποσά που εκπίπτουν από (συμψηφίζονται με) τη φορολογική υποχρέωση βάσει δήλωσης, κατά το μέρος που δεν προκύπτει επιστροφή φόρου και η έκπτωση των φόρων αυτών διενεργείται ανεξάρτητα από το γεγονός εάν ο φορολογούμενος έχει υποβάλει εμπρόθεσμη ή εκπρόθεσμη δήλωση φορολογίας εισοδήματος.

Β. Για την έκπτωση παρακρατούμενων και προκαταβληθέντων φόρων καθώς και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή για οικονομικά έτη μετά το 2014 ισχύουν οι διατάξεις του ν. 4172/2013 (σχετικό το άρθρο 72 παρ. 25 αυτού και ειδικότερα οι διατάξεις του άρθ. 67 (παρ. 6), για τα φυσικά πρόσωπα, και αυτές του άρθρου 68 (παρ. 3) για τα νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες).
Επιπλέον για την παραγραφή αξιώσεων επιστροφής φόρου που έχει καταβληθεί αχρεώστητα εφαρμόζεται η παράγραφος 4 του άρθρου 42 του ν. 4174/2013 (Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας, εφεξής Κ.Φ.Δ.), η οποία ορίζει ότι η αξίωση για επιστροφή φόρου, ο οποίος καταβλήθηκε αχρεώστητα παραγράφεται κατά τον χρόνο που παραγράφεται το δικαίωμα της Φορολογικής Διοίκησης για έκδοση πράξης προσδιορισμού φόρου, σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 36 του Κώδικα αναφορικά με την αντίστοιχη φορολογική υποχρέωση από την οποία πηγάζει η αξίωση προς επιστροφή.

Γ. Από τις ως άνω διατάξεις προκύπτει ότι εκπίπτει κατά τον υπολογισμό του φόρου κάθε παρακρατούμενος ή προκαταβληθείς φόρος και φόρος που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή ανεξάρτητα από το χρόνο υποβολής της δήλωσης. Σε περίπτωση που το ποσό του φόρου που προκαταβλήθηκε ή παρακρατήθηκε είναι μεγαλύτερο από τον οφειλόμενο φόρο, η διαφορά επιστρέφεται σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην παράγραφο 4 του άρθρου 42 του Κ.Φ.Δ., ενώ η παραγραφή εξετάζεται μόνον για το ποσό του οποίου αξιώνεται η επιστροφή.
Επομένως, σε κάθε πράξη διοικητικού προσδιορισμού του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων που εκδίδεται από τη Φορολογική Διοίκηση βάσει φορολογικής δήλωσης, καθώς και σε κάθε άμεσο προσδιορισμό φόρου που διενεργείται με βάση τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, κατά τον υπολογισμό του φόρου εκπίπτουν ο φόρος που παρακρατήθηκε, ο φόρος που προκαταβλήθηκε και ο φόρος που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή με τους εκάστοτε ισχύοντες περιορισμούς στην περίπτωση του τελευταίου.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν και κατά την έκδοση πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου κατά τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 32 του Κ.Φ.Δ., σύμφωνα με τις οποίες, πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εκδίδεται με βάση, εκτός από τα στοιχεία που περιέχονται σε φορολογική δήλωση του φορολογούμενου, κάθε άλλο στοιχείο που έχει στη διάθεσή της η Φορολογική Διοίκηση (πχ. βεβαιώσεις αποδοχών που οι υπόχρεοι φορείς - εργοδότες, ασφαλιστικοί οργανισμοί κλπ έχουν αποστείλει ηλεκτρονικά στη Φορολογική Διοίκηση).

Κάθε εγκύκλιος ή οδηγία κατά το μέρος που αντιτίθεται στην παρούσα παύει εφεξής να ισχύει.

Τυχόν φόροι που αποδόθηκαν κατά την εφαρμογή αντίθετων οδηγιών ή εγκυκλίων, στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου 2238/1994, δεν επιστρέφονται, δεν συμψηφίζονται και δεν αναζητούνται.


Διευκρινίσεις για την έκπτωση παρακρατούμενων, προκαταβληθέντων φόρων και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή

$
0
0


Με αφορμή ερωτήματα που τέθηκαν στην υπηρεσία της ΑΑΔΕ σχετικά με την έκπτωση παρακρατούμενων, προκαταβληθέντων φόρων και φόρων που καταβλήθηκαν στην αλλοδαπή, κατά την διενέργεια άμεσου προσδιορισμού φόρου ή την έκδοση πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου, σύμφωνα με την Ε 2204/2019 προκύπτει ότι εκπίπτει κατά τον υπολογισμό του φόρου κάθε παρακρατούμενος ή προκαταβληθείς φόρος και φόρος που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή ανεξάρτητα από το χρόνο υποβολής της δήλωσης. Σε περίπτωση που το ποσό του φόρου που προκαταβλήθηκε ή παρακρατήθηκε είναι μεγαλύτερο από τον οφειλόμενο φόρο, η διαφορά επιστρέφεται σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην παράγραφο 4 του άρθρου 42 του Κ.Φ.Δ., ενώ η παραγραφή εξετάζεται μόνον για το ποσό του οποίου αξιώνεται η επιστροφή.

Επομένως, σε κάθε πράξη διοικητικού προσδιορισμού του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων που εκδίδεται από τη Φορολογική Διοίκηση βάσει φορολογικής δήλωσης, καθώς και σε κάθε άμεσο προσδιορισμό φόρου που διενεργείται με βάση τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, κατά τον υπολογισμό του φόρου εκπίπτουν ο φόρος που παρακρατήθηκε, ο φόρος που προκαταβλήθηκε και ο φόρος που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή με τους εκάστοτε ισχύοντες περιορισμούς στην περίπτωση του τελευταίου.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν και κατά την έκδοση πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου κατά τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 32 του Κ.Φ.Δ., σύμφωνα με τις οποίες, πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εκδίδεται με βάση, εκτός από τα στοιχεία που περιέχονται σε φορολογική δήλωση του φορολογούμενου, κάθε άλλο στοιχείο που έχει στη διάθεσή της η Φορολογική Διοίκηση (πχ. βεβαιώσεις αποδοχών που οι υπόχρεοι φορείς - εργοδότες, ασφαλιστικοί οργανισμοί κλπ έχουν αποστείλει ηλεκτρονικά στη Φορολογική Διοίκηση).

Κάθε εγκύκλιος ή οδηγία κατά το μέρος που αντιτίθεται στην παρούσα παύει εφεξής να ισχύει.
Τυχόν φόροι που αποδόθηκαν κατά την εφαρμογή αντίθετων οδηγιών ή εγκυκλίων, στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου 2238/1994, δεν επιστρέφονται, δεν συμψηφίζονται και δεν αναζητούνται.

Δείτε την Ε.2204/2019 από το φορολογικό αρχείο του κόμβου

ΠΟΕ-ΔΟΥ: Ανακοίνωση προς εφοριακούς σχετικά με τις δηλώσεις αναδρομικών 2013

$
0
0


Αθήνα 23.12.2019
Αρ. Πρωτ.: 1608

ΕΞΑΡΕΤΙΚΑ ΕΠΕΙΓΟΝ

ΠΡΟΣ: ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΦΟΡΙΑΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΛΗΛΟΥΣ.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Σας αποστέλλουμε κείμενο που επεξεργάστηκε ο νομικός σύμβουλος της Ομοσπονδίας μας για την κατοχύρωσή σας και αφού το υπογράψετε θα πάρετε Αριθμό Πρωτοκόλλου από την γραμματεία της υπηρεσίας σας.

Σας αποστέλλουμε συνημμένο το κείμενο του νομικού συμβούλου.


ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΥΦΑΝΤΗ ΕΙΡΗΝΗ

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΡΣΕΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ



ΠΡΟΣ : Την Γενική Διεύθυνση Φορολογικής Πολιτικής
ΚΟΙΝ: 1. Υπουργό Οικονομικών κ. Χ. ΣΤΑΪΚΟΥΡΑ
2. Υφυπουργό Οικονομικών κ. Α.ΒΕΣΥΡΟΠΟΥΛΟ
3. Διοικητή της ΑΑΔΕ κ. Γ. ΠΙΤΣΙΛΗ

ΘΕΜΑ: «ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. ΔΕΑΦ Α 1174594 ΕΞ/17-12-2019 ΟΔΗΓΙΑ».

«Ενόψει της με αριθμ. πρ. ΔΕΑΦ Α 1174594 ΕΞ/17-12-2019 οδηγίας εκκαθάρισης αναδρομικών φορολογουμένων για τη χρήση του έτους 2013, επάγομαι τα ακόλουθα.
Επειδή ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας (ΔΚ) προβλέπει την υποχρέωση των υπαλλήλων να υπακούουν στις εντολές και οδηγίες των προϊσταμένων τους.
Συγκεκριμένα, το άρθρο 25 του ΔΚ (Παράρτημα 1) ορίζει ότι «ο υπάλληλος οφείλει να υπακούει στις διαταγές των προϊσταμένων του» και μάλιστα, χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, ακόμη και στην περίπτωση που θεωρεί την εντολή παράνομη. Σε αυτή την περίπτωση, ο υπάλληλος οφείλει, πριν την εκτέλεση της εντολής, να αναφέρει εγγράφως την αντίθετη γνώμη του.
Ο υπάλληλος δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί τη σύνταξη εγγράφου για θέμα της αρμοδιότητάς του, εφόσον διαταχθεί γι' αυτό από τους προϊσταμένους του.
Αν διαφωνεί με το περιεχόμενο του εγγράφου, έχει τη δυνατότητα να διατυπώσει εγγράφως την αντίθετη γνώμη του. Με τον τρόπο αυτό απαλλάσσεται της ευθύνης, αλλά παραμένει υποχρεωμένος να συντάξει και προσυπογράψει το έγγραφο σύμφωνα με τις εντολές που έλαβε.
Επειδή, αν ο υπάλληλος αρνηθεί να υπακούσει στις εντολές του προϊσταμένου του, στοιχειοθετείται σε βάρος του πειθαρχικό παράπτωμα, που ανάλογα με τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, μπορεί να είναι αυτό της άρνησης ή παρέλκυσης εκτέλεσης υπηρεσίας, της σοβαρής απείθειας ή και της παράβασης καθήκοντος (Παράρτημα 2, άρθρο 107 παρ. 1, περ. κ', θ' και γ' ΔΚ αντίστοιχα) και επιβάλλονται πειθαρχικές ποινές. Συγκεκριμένα, τα δικαστήρια έχουν κρίνει ότι η επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων σε υπάλληλο που δεν ακολούθησε τις  οδηγίες και εντολές των προϊσταμένων του δεν αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης και επομένως είναι νόμιμη η επιβολή των σχετικών κυρώσεων.
Κατόπιν των ανωτέρω διατάξεων και της ερμηνείας τους, με το παρόν σας δηλώνω ότι θα συμμορφωθώ και θα υπακούσω και θα εκτελέσω προσηκόντως, ως οφείλω, την οδηγία περί εκκαθάρισης των αναδρομικών που έλαβαν οι φορολογούμενοι και αφορούν το έτος 2013 ενόψει της επικείμενης παραγραφής, με προθεσμία διεκπεραίωσης, έως τις 31-12-2019.
Ακολούθως όμως, διατυπώνω ρητά και ανενδοίαστα, την αντίθεσή μου με την εν λόγω οδηγία την οποία θεωρώ παράνομη και ανθρωπίνως ανέφικτη, δεδομένου ότι πρόκειται για πλήθος χιλιάδων υποθέσεων, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη το μείζονος σημασίας ελεγκτικό έργο, την απροσπέλαστη δυσκολία διαχείρισή των υποθέσεων, εξαιτίας του ανελαστικού και πρωτόγνωρα ελάχιστου χρόνου διεκπεραίωσης της εκκαθάρισης. Συγκεκριμένα, θεωρώ ότι η Υπηρεσία μου, υπέχει ευθύνη για το γεγονός ότι η εν λόγω οδηγία εξεδόθη στις 17-12-2019 και κατόπιν μας κοινοποιήθηκε σχεδόν στην εκπνοή της προθεσμίας παραγραφής, ήτοι στις 18-12-2019, καταλείποντας μας, μόλις έξι εργάσιμες ημέρες για την εκκαθάριση, τεράστιου όγκου υποθέσεων, παρά το γεγονός ότι το ζήτημα παραγραφής ήταν ήδη γνωστό σε εκείνη. Όφειλε λοιπόν, να είχε προβεί στη νόμιμη εντολή και οδηγία, ένα σεβαστό και εύλογο χρονικό διάστημα προ της συμπλήρωσης της παραγραφής και όχι μόλις έξι ημέρες πριν.
Ως εκ τούτου, εξαιτίας της αμελούς συμπεριφοράς της Υπηρεσίας, θεωρώ ότι η ευθύνη της εκκαθάρισης μετακυλύετε σε εκείνη
».


ΑΘΗΝΑ, -12-2019
Ο/Η ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ

Κοινωνικό μέρισμα: Μέχρι 15/01 η υποβολή του αιτήματος ένστασης

$
0
0


Από τη σχετική ιστοσελίδα υποβολής αιτήσεων:

Ενημερώσεις - Διευκρινίσεις

1. Το Αίτημα Ένστασης υποβάλλεται έως 15/1/2020 από τη σελίδα της αίτησης σε περίπτωση μη έγκρισης. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που δεν εγκρίθηκαν λόγω ΙΒΑΝ σύμφωνα με την ΚΥΑ Αριθμ. οικ. 2/89030/ΔΛΤΠ/13-12-2019 και έχουν ενημερωθεί σχετικά κατά την υποβολή της αίτησης.

2. Τα αιτήματα ένστασης συγκεντρώνονται από την ΗΔΙΚΑ και θα διαβιβαστούν στην ΑΑΔΕ για περαιτέρω επεξεργασία.

Τέλος επιτηδεύματος: Οδηγία ΑΑΔΕ σχετικά με τη διαγραφή ή επιστροφή του σε φυσικά πρόσωπα και νομικά πρόσωπα/οντότητες που έχουν κάνει εκπρόθεσμη διακοπή εργασιών

$
0
0


Σύμφωνα με την Οδηγία της ΑΑΔΕ Ο ΔΕΑΦ 1178832 ΕΞ 2019, όσον αφορά στα νομικά πρόσωπα και στις νομικές οντότητες, εφόσον έχει γίνει δεκτή από τη Φορολογική Διοίκηση εκπρόθεσμη διακοπή εργασιών, το νομικό πρόσωπο και η νομική οντότητα έχουν πάψει να υφίστανται από την ημερομηνία διακοπής εργασιών και ως εκ τούτου δεν νοείται η επιβολή τέλους επιτηδεύματος. Συνεπώς, στην περίπτωση εκπρόθεσμης διακοπής εργασιών με αναδρομική ημερομηνία, το τέλος επιτηδεύματος πρέπει να επιβάλλεται μόνο για τον χρόνο (μήνες) άσκησης επιτηδεύματος και μέχρι την ημερομηνία της αποδεδειγμένης διακοπής εργασιών που έγινε αποδεκτή από τη Δ.Ο.Υ. και τα τέλη επιτηδεύματος που έχουν βεβαιωθεί από την ημερομηνία αυτή και μετά θα πρέπει να διαγράφονται εφόσον έχει υποβληθεί σχετική αίτηση στην αρμόδια Δ.Ο.Υ.

Τα ως άνω ισχύουν και για τη διαγραφή τέλους επιτηδεύματος των φυσικών προσώπων, όπως άλλωστε έχει ήδη γίνει δεκτό με τις οδηγίες που παρασχέθηκαν με τα έγγραφα ΔΕΑΦ Α 1109267 ΕΞ 2016/15-7-2016 και ΔΕΑΦ Α 1019600 ΕΞ 2018/1-2-2018, πράγμα που ισχύει και για τα οικονομικά έτη 2014 και προηγούμενα, καθώς δεν νοείται επιβολή τέλους επιτηδεύματος σε μη επιτηδευματία.

Σε περίπτωση που, εκ παραδρομής, δεν έχουν γίνει αποδεκτά αιτήματα διαγραφής τέλους επιτηδεύματος, οι φορολογούμενοι θα πρέπει να υποβάλλουν εκ νέου σχετικό αίτημα στις Δ.Ο.Υ.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ στην οποία ανάγεται η ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ (σε περίπτωση που έχει βεβαιωθεί αλλά δεν έχει καταβληθεί) ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (σε περίπτωση που το τέλος επιτηδεύματος έχει καταβληθεί)
Έως 31/12/2013 ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ με βάση την ΠΟΛ.1068/2017 εγκύκλιο για τα νομικά πρόσωπα και το ΔΕΑΦ Α 1019600 ΕΞ 2018/1-2-2018 για τα φυσικά πρόσωπα. ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, εφόσον δεν έχει παρέλθει τριετία από την ημερομηνία καταβολής του (διατάξεις Δημοσίου Λογιστικού). Σε περίπτωση τμηματικής καταβολής, η τριετία εξετάζεται και υπολογίζεται ξεχωριστά με βάση την ημερομηνία καταβολής του κάθε επιμέρους ποσού.
Από 1/1/2014 ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ με βάση την ΠΟΛ.1068/2017 εγκύκλιο για τα νομικά πρόσωπα και το ΔΕΑΦ Α 1019600 ΕΞ 2018/1-2-2018 για τα φυσικά πρόσωπα. ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, με βάση την παρ. 4 του άρθρου 42 του ΚΦΔ (ν. 4174/2013).

Πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 6.945 εκατ. ευρώ στο ενδεκάμηνο (τελικά στοιχεία)

$
0
0


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Νίκης 5-7
10180 Αθήνα

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τηλ.:2103332644
e-mail: press@minfin.gr


Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019

Δελτίο Τύπου

Εκτέλεση Κρατικού Προϋπολογισμού Νοεμβρίου 2019


Σύμφωνα με τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, σε τροποποιημένη ταμειακή βάση, για την περίοδο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2019, παρουσιάζεται πλεόνασμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 1.922 εκατ. ευρώ έναντι στόχου για έλλειμμα 343 εκατ. ευρώ που έχει περιληφθεί για το αντίστοιχο διάστημα του 2019 στην εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού 2020, και πλεονάσματος 253 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2018. Το πρωτογενές αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε πλεόνασμα ύψους 6.945 εκατ. ευρώ, έναντι στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 4.715 εκατ. ευρώ και πρωτογενούς πλεονάσματος 4.754 εκατ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2018.

Το ύψος των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθε σε 48.429 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 380 εκατ. ευρώ ή 0,8 %  έναντι του στόχου που έχει περιληφθεί για το 2019 στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού 2020.

Τα συνολικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 52.700 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 346 εκατ. ευρώ ή 0,7 % έναντι του στόχου.

Ειδικότερα, την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2019 αύξηση έναντι του στόχου παρατηρήθηκε στις εξής κύριες κατηγορίες εσόδων:

α) Λοιποί φόροι επί συγκεκριμένων υπηρεσιών κατά 78 εκατ. ευρώ ή 4,7%,    
β) Φόρος εισοδήματος πληρωτέος από εταιρείες (ΝΠ) κατά 27 εκατ. ευρώ ή 0,7%,
γ) Λοιποί τρέχοντες φόροι κατά 54 εκατ. ευρώ ή 4,4% εκ των οποίων: Φόροι οχημάτων κατά 36 εκατ. ευρώ ή 20,4%,
δ) Μεταβιβάσεις κατά 237 εκατ. ευρώ ή 8,0%,
ε) Λοιπά τρέχοντα έσοδα κατά 79 εκατ. ευρώ ή 4,5% εκ των οποίων: Eπιστροφές δαπανών κατά 14 εκατ. ευρώ ή 3,2%.

Μειωμένα έναντι του στόχου την ίδια περίοδο ήταν τα έσοδα στις κάτωθι βασικές κατηγορίες:

α) ΦΠΑ στα πετρελαιοειδή και στα παράγωγα αυτών κατά 20 εκατ. ευρώ ή 1,1%,
β) ΦΠΑ λοιπών προϊόντων και υπηρεσιών κατά 12 εκατ. ευρώ ή 0,1%,
γ) Φόρος εισοδήματος πληρωτέος από Φυσικά Πρόσωπα (ΦΠ) κατά 32 εκατ. ευρώ ή 0,3%,
δ) Φόροι κεφαλαίου κατά 15 εκατ. ευρώ ή 6,2%,
ε) Πωλήσεις αγαθών και υπηρεσιών κατά 36 εκατ. ευρώ ή 2,1%,
στ)Πωλήσεις παγίων περιουσιακών στοιχείων κατά 11 εκατ. ευρώ ή 55,8%, λόγω αντιλογισμού από την κατηγορία αυτή ποσού 14 εκατ. ευρώ που αφορά την πώληση μετοχών της εταιρείας τουριστικής ανάπτυξης ακινήτου Νότιο Αφάντου Ρόδου και της καταχώρησής του στην κατηγορία «45. Συμμετοχικοί τίτλοι και μερίδια επενδυτικών κεφαλαίων».

Οι επιστροφές εσόδων ανήλθαν σε 4.270 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 34 εκατ. ευρώ από το στόχο (4.304 εκατ. ευρώ).

Τα έσοδα του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) ανήλθαν σε 1.924 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 222 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου.

Ειδικότερα, τον Νοέμβριο 2019 το σύνολο των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθε στα 5.062 εκατ. ευρώ αυξημένο κατά 285 εκατ. ευρώ σε σχέση με τον μηνιαίο στόχο.

Τα συνολικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 5.398 εκατ. ευρώ, αυξημένα έναντι του μηνιαίου στόχου κατά 251 εκατ. ευρώ.

Οι κυριότερες κατηγορίες εσόδων στις οποίες σημειώθηκε αύξηση έναντι του στόχου τον Νοέμβριο 2019, είναι οι κάτωθι:
α) ΦΠΑ λοιπών προϊόντων και υπηρεσιών κατά 14 εκατ. ευρώ,
β) Λοιποί φόροι επί συγκεκριμένων υπηρεσιών κατά 13 εκατ. ευρώ,
γ) Λοιποί φόροι εισοδήματος κατά 11 εκατ. ευρώ,
δ) Λοιποί τρέχοντες φόροι κατά 37 εκατ. ευρώ εκ των οποίων: Φόροι οχημάτων κατά 35 εκατ. ευρώ,
ε) Μεταβιβάσεις κατά 251 εκατ. ευρώ.

Αντίθετα, μειωμένες έναντι του στόχου ήταν τον Νοέμβριο 2019 κυρίως οι εξής κατηγορίες εσόδων:
α) ΦΠΑ στα πετρελαιοειδή και στα παράγωγα αυτών κατά 11 εκατ. ευρώ,
β) ΕΦΚ ενεργειακών προϊόντων κατά 23 εκατ. ευρώ,
γ) Τακτικοί φόροι ακίνητης περιουσίας κατά 13 εκατ. ευρώ εκ των οποίων: ΕΝΦΙΑ κατά 13 εκατ. ευρώ,
δ) Πωλήσεις αγαθών και υπηρεσιών κατά 17 εκατ. ευρώ,
ε) Πωλήσεις παγίων περιουσιακών στοιχείων κατά 11 εκατ. ευρώ.

Τα έσοδα του ΠΔΕ ανήλθαν σε 339 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 222 εκατ. ευρώ έναντι του μηνιαίου στόχου.

Οι επιστροφές εσόδων του Νοεμβρίου 2019 ανήλθαν σε 337 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας μείωση κατά 34 εκατ. ευρώ έναντι του μηνιαίου στόχου (371 εκατ. ευρώ).

Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο Ιανουαρίου -  Νοεμβρίου 2019 ανήλθαν στα 46.508 εκατ. ευρώ και παρουσιάζονται μειωμένες κατά 1.885 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου (48.392 εκατ. ευρώ). Οι κυριότερες αιτίες της εμφανιζόμενης αρνητικής απόκλισης είναι:
α) η υποεκτέλεση του ΠΔΕ κατά 881 εκατ. ευρώ,
β) οι μικρότερες έναντι του στόχου, πληρωμές οπλικών συστημάτων κατά 268 εκατ. ευρώ, οι οποίες δεν επηρεάζουν άμεσα το δημοσιονομικό αποτέλεσμα, καθότι σύμφωνα με την μεθοδολογία ESA το έλλειμμα επηρεάζεται από τις φυσικές παραλαβές,
γ) οι μειωμένες μεταβιβάσεις σε λοιπά νομικά πρόσωπα εντός και εκτός Γενικής Κυβέρνησης κατά 126 εκατ. ευρώ και
δ) η καθυστέρηση των αποδόσεων του Νοεμβρίου προς τους ΟΤΑ, οι οποίοι πληρώθηκαν στις αρχές του Δεκεμβρίου, δημιουργώντας απόκλιση ύψους 185 εκατ. ευρώ.  

Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο Ιανουαρίου -  Νοεμβρίου 2019 παρουσιάζονται αυξημένες σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2018 κατά 887 εκατ. ευρώ, κυρίως λόγω:
α) των αυξημένων επιχορηγήσεων προς τους ΟΚΑ κατά 1.206 εκατ. ευρώ, κυρίως για τη χορήγηση της 13ης σύνταξης και την καταβολή οικογενειακών επιδομάτων τα οποία πλέον εμφανίζονται στις «Μεταβιβάσεις», ενώ το 2018 ήταν στην κατηγορία «Κοινωνικές Παροχές»,
β) των αυξημένων πληρωμών για τόκους κατά 557 εκατ. ευρώ και
γ) των αυξημένων δαπανών ΠΔΕ κατά 679 εκατ. ευρώ.
Με αντίρροπο χαρακτήρα (μειωμένη δαπάνη σε σχέση με πέρυσι) κινήθηκαν οι πληρωμές για καταπτώσεις εγγυήσεων, κατά 828 εκατ. ευρώ και οι αποδόσεις προς τους ΟΤΑ κατά 831 εκατ. ευρώ.

Ειδικότερα, τον Νοέμβριο 2019 το σύνολο των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθε στα 4.045 εκατ. ευρώ μειωμένο κατά 385 εκατ. ευρώ σε σχέση με τον μηνιαίο στόχο, κυρίως λόγω:
α) της υποεκτέλεσης του ΠΔΕ κατά 71 εκατ. ευρώ και
β) της καθυστέρησης των αποδόσεων του Νοεμβρίου προς τους ΟΤΑ, οι οποίοι πληρώθηκαν στις αρχές του Δεκεμβρίου, δημιουργώντας απόκλιση ύψους 187 εκατ. ευρώ.

Με τροποποιητική δήλωση η επιστροφή του φόρου που παρακρατήθηκε εκ παραδρομής σε οικονομικές επιβραβεύσεις προς αθλητές / προπονητές

$
0
0


Προς το σκοπό της αντιμετώπισης πρακτικών ζητημάτων που έχουν ανακύψει στις περιπτώσεις για τις οποίες τυγχάνουν εφαρμογής τα αναφερόμενα στην αριθ. πρωτ. Ο ΔΕΑΦ Α 1050096 ΕΞ 2019 οδηγία της υπηρεσίας, με τη νέα Οδηγία Ο ΔΕΑΦ 1178901 ΕΞ 27-12-2019 η σχετική διαδικασία επιστροφής του φόρου στους δικαιούχους αθλητές / προπονητές που προβλέπεται στην παρ. 5 της 1050096 ΕΞ 2019, αναδιατυπώνεται ως εξής:

"Προκειμένου για την επιστροφή του παραπάνω παρακρατηθέντος φόρου, οι δικαιούχοι αθλητές / προπονητές θα πρέπει να υποβάλλουν χειρόγραφη τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2017 στη Δ.Ο.Υ. υπαγωγής τους, αναγράφοντας στους κωδ.611-612 («Φόροι για τους οποίους δεν υπάρχει ηλεκτρονική πληροφόρηση») της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων (Έντυπο Ε1) το πόσο του φόρου που τους παρακρατήθηκε εκ παραδρομής σε οικονομικές επιβραβεύσεις που έλαβαν κατά το φορολογικό έτος 2017 για την επίτευξη εξαιρετικών αγωνιστικών διακρίσεων κατά τα έτη 2014 και 2015. Η συμπλήρωση των ως άνω κωδικών θα γίνεται βάσει της σχετικής βεβαίωσης για τον παρακρατηθέντα φόρο που τους έχει χορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, η οποία και θα πρέπει να προσκομίζεται στην αρμόδια Δ.Ο.Υ από τους δικαιούχους αθλητές / προπονητές. Το ακαθάριστο χρηματικό ποσό που τους καταβλήθηκε ως οικονομική επιβράβευση, το οποίο όπως έχει διευκρινιστεί με αριθ. πρωτ. Ο ΔΕΑΦ Α 1050096 ΕΞ 2019 έγγραφό μας δεν εμπίπτει στο εννοιολογικό πεδίο καμίας κατηγορίας εισοδήματος, εφόσον δεν έχει ήδη αναγραφεί στην ατομική τους φορολογική δήλωση για το φορολογικό έτος 2017, συμπληρώνεται στους κωδ.781 – 782 «Χρηματικά ποσά που προέρχονται από διάθεση περιουσιακών στοιχείων, δάνεια, δωρεές κλπ» του Εντύπου Ε1. Οι εν λόγω τροποποιητικές δηλώσεις, που υποβάλλονται λόγω μη υπαιτιότητας των δικαιούχων αθλητών / προπονητών, θα παραλαμβάνονται χωρίς κυρώσεις. Η αρμόδια Δ.Ο.Υ., αφού διενεργήσει έλεγχο προκειμένου να διαπιστωθεί ότι δεν έχει ήδη γίνει επιστροφή ή συμψηφισμός του παραπάνω φόρου στην ατομική δήλωση του δικαιούχου αθλητή / προπονητή για το φορολογικό έτος 2017, θα προβαίνει στη σχετική επιστροφή."

Τα ως άνω δεν ισχύουν σε περιπτώσεις που έχει ήδη ολοκληρωθεί η διαδικασία βάσει της αριθ. πρωτ. Ο ΔΕΑΦ Α 1050096 ΕΞ 2019 οδηγίας της υπηρεσίας.

Η παράγραφος 5 είχε ως εξής:

"5. Λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, οι δικαιούχοι αθλητές/προπονητές, σε περίπτωση που δεν έχει γίνει συμψηφισμός του παραπάνω παρακρατηθέντος φόρου στην ατομική τους δήλωση φορολογίας εισοδήματος, θα πρέπει να υποβάλλουν αίτηση προς επιστροφή του συγκεκριμένου ποσού στην οποία θα αναφέρεται και ο λογαριασμός στον οποίο θα πιστωθεί το σχετικό ποσό σε περίπτωση που δεν έχουν συμψηφισθεί με τυχόν οφειλές τους.
Για τον σκοπό αυτό οι δικαιούχοι θα προσκομίζουν ταυτόχρονα και τη σχετική βεβαίωση για τον παρακρατηθέντα φόρο που τους έχει χορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, καθώς και έγγραφο της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Αθλητισμού και Πολιτισμού με το οποίο θα δηλώνεται ότι το ποσό του παρακρατηθέντος φόρου πρέπει να τους καταβληθεί και τούτο διότι το Α.Φ.ΕΚ. στις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα εκδίδεται στο όνομα της υπηρεσίας αυτής, δεδομένου ότι αυτή έχει αποδώσει τον παρακρατηθέντα φόρο στο Δημόσιο και επομένως σε βάρος της έχει γίνει η βεβαίωση για ολόκληρο το καταβληθέν ποσό.
"

Αλλαγές στη φορολογική ενημερότητα για τα ακίνητα

$
0
0


Με σκοπό την περαιτέρω διευκόλυνση των πράξεων διανομής κοινών ακινήτων, της ανταλλαγής κοινών ακινήτων, της σύστασης οριζόντιας και κάθετης ιδιοκτησίας και της τροποποίησης αυτών, με ταυτόχρονη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου, εκδόθηκε η Α.1464/2019 σύμφωνα με την οποία τροποποιείται η ΠΟΛ.1274/2013 περί αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας.

Συγκεκριμένα αντικαθίσταται η παράγραφος 5 του άρθρου 3 ως εξής:

«5. Στην περίπτωση της μεταβίβασης ακινήτου ή της σύστασης εμπράγματου δικαιώματος επ΄ αυτού χωρίς τίμημα, δεν χορηγείται αποδεικτικό ενημερότητας, εφόσον η είσπραξη της οφειλής δεν είναι διασφαλισμένη. Κατ΄ εξαίρεση, στην περίπτωση που το αποδεικτικό ζητείται για διανομή ή ανταλλαγή κοινών ακινήτων, σύσταση οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας ή τροποποίηση αυτών, δεν απαιτείται διασφάλιση, εάν ο οφειλέτης αποκτήσει εμπράγματο δικαίωμα επί ακινήτου αξίας τουλάχιστον ίσης με την αξία του εμπράγματου δικαιώματος που είχε, όπως αυτή προσδιορίζεται για την επιβολή του φόρου μεταβίβασης ακινήτων.
Στις ως άνω περιπτώσεις θα αναγράφεται επί του αποδεικτικού η αντίστοιχη επισημείωση.
».

Η παράγραφος 5 πριν την αντικατάστασή της είχε ως εξής:

«5. Στην περίπτωση της μεταβίβασης ακινήτου ή της σύστασης εμπράγματου δικαιώματος επ’αυτού χωρίς τίμημα, δεν χορηγείται αποδεικτικό ενημερότητας, εφόσον η είσπραξη της οφειλής δεν είναι διασφαλισμένη.»


Παράταση και αναστολή καταβολής βεβαιωμένων οφειλών σε περιοχές του Δήμου Θάσου

$
0
0


Με την απόφαση Α.1465/2019, παρατείνονται μέχρι και την 21.05.2020 οι προθεσμίες καταβολής των βεβαιωμένων στις Δ.Ο.Υ./ Ελεγκτικά Κέντρα οφειλών των φυσικών και νομικών προσώπων και οντοτήτων με κύρια κατοικία ή κύρια εγκατάσταση (έδρα) στις Κοινότητες Ποταμιάς, Θάσου, Πρίνου, Μαριών, Λιμεναρίων, Θεολόγου και Παναγιάς του Δήμου Θάσου της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας και Θάσου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης που λήγουν ή έληξαν από 21-11-2019 μέχρι και την 21.05.2020. Έως την ίδια ημερομηνία και για τις ίδιες οφειλές και πρόσωπα, παρατείνονται και οι προθεσμίες καταβολής των δόσεων ρυθμίσεων/ διευκολύνσεων τμηματικής καταβολής βεβαιωμένων οφειλών.

Αναστέλλεται μέχρι και την 21.05.2020 η πληρωμή των βεβαιωμένων και ληξιπρόθεσμων την 21-11-2019 οφειλών των ανωτέρω προσώπων και οντοτήτων.

Αγροτικό τιμολόγιο: Παράταση προθεσμίας υποβολής των δικαιολογητικών

$
0
0


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παράταση προθεσμίας υποβολής δικαιολογητικών για το Αγροτικό τιμολόγιο


Η ΔΕΗ, σε συνεννόηση με την ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, παρατείνει την προθεσμία υποβολής των απαιτούμενων δικαιολογητικών για το Αγροτικό τιμολόγιο, η οποία λήγει στις 31 Δεκεμβρίου 2019, έως την 30η Ιουνίου 2020.

Σημειώνεται ότι η ΔΕΗ, εφαρμόζοντας τη σχετική νομοθεσία για την εκκαθάριση του Μητρώου των δικαιούχων του Αγροτικού τιμολογίου, ξεκίνησε τη διαδικασία από το 2014. Παρά τη σχετική πρόοδο που έχει συντελεστεί, ένα μεγάλο μέρος των αγροτών δεν έχει επικαιροποιήσει τα στοιχεία του, καθώς, λόγω του αυξημένου όγκου των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες (Δήμοι, Περιφέρειες κλπ), παρατηρούνται σημαντικές καθυστερήσεις στην όλη διαδικασία.

Η προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος, μέσω του Συστήματος Υποβολής Αιτήσεων Ενιαίας Ενίσχυσης του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν έχει ακόμα αξιολογηθεί ως προς τα αναμενόμενα αποτελέσματα

Ως εκ τούτου, η ΔΕΗ καλεί εκ νέου τους αγρότες να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες τους, προς την εταιρεία, ειδικά εκείνους που για οποιοδήποτε λόγο έχουν διακόψει την αγροτική τους δραστηριότητα και συνεχίζουν παράτυπα να απολαμβάνουν τα προνόμια του αγροτικού τιμολογίου.



Χαλκοκονδύλη 32, 104 32 Αθήνα, Web: www.dei.gr
Πληροφορίες Γραφείο Τύπου:
+30 210 529 3074, +30 210 523 7129, +30 210 529 3404


ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παραγραφή - Έννοια και συνέπειες

$
0
0


Πηγή: www.humanrightscaselaw.gr

Σύγχρονοι προβληματισμοί για την έννοια, τη σημασία και τις συνέπειες της παραγραφής σε βάρος του Δημοσίου στο φορολογικό δίκαιο1

Η προσέγγιση και η κατανόηση της έννοιας της παραγραφής στο δημόσιο δίκαιο δεν έχει μόνο θεωρητική αλλά και μεγάλη πρακτική αξία, στο μέτρο που επηρεάζει τον καθορισμό του κανονιστικού περιεχομένου του θεσμού, τον τρόπο εξέτασής του από τον δικαστή, καθώς και των συνεπειών του στην έννομη τάξη. Πρόκειται για εγχείρημα δύσκολο (ενόψει και των ιδιαιτεροτήτων του δημοσίου δικαίου σε σχέση με το αστικό και το ποινικό δίκαιο), στο οποίο οι υπεύθυνοι του έργου "Παραγραφές υπέρ και κατά του Δημοσίου" (εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2019) ανταποκρίθηκαν με επιτυχία2, στηριζόμενοι, ιδίως, στη σχετική (και, ενίοτε, δυσχερώς εντοπίσιμη) νομολογία, αλλά ταυτόχρονα κρατώντας, έστω και εμμέσως, δια της γενόμενης ανάλυσης, κάποιες επιφυλάξεις ως προς την ορθότητά της.

Από την πλευρά μου, θα επιχειρήσω, εν προκειμένω, να εμβαθύνω κάπως στο ανωτέρω ζήτημα, αναφερόμενος ειδικότερα, με βάση και την εμπειρία μου από το χειρισμό σχετικών υποθέσεων, στο θεσμό της παραγραφής σε βάρος της φορολογικής Διοίκησης. Στο εν λόγω πεδίο είχαμε σημαντικές εξελίξεις στη νομολογία (της Ολομέλειας και του Β' Τμήματος) του Συμβουλίου της Επικρατείας των τελευταίων ετών, η οποία και αποτυπώνεται με πληρότητα στο παραπάνω βιβλίο.

Προσπαθώντας να προσεγγίσω την έννοια και τη σημασία της παραγραφής στο προαναφερόμενο πλαίσιο, ξεκινώ από δύο βασικά συναφή ερωτήματα: (i) ποιές είναι πράξεις της φορολογικής Διοίκησης που καταλαμβάνονται από το θεσμό της παραγραφής; και (ii) ποιό είναι το νομικό θεμέλιο του θεσμού της παραγραφής στο φορολογικό δίκαιο;

Το αντικείμενο (ήτοι, η στόχευση) της παραγραφής σε βάρος της φορολογικής Διοίκησης είναι ατομικές πράξεις της, με τις οποίες καταλογίζεται στον αποδέκτη τους οφειλόμενος φόρος ή/και κύρωση για παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας. Η παραγραφή δεν φαίνεται να (είναι νοητό να) έχει ως αντικείμενο την έκδοση κανονιστικών πράξεων από τη φορολογική Διοίκηση, η οποία, άλλωστε, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν μπορεί, κατά το Σύνταγμα, να ρυθμίζει με τέτοιες πράξεις της ζητήματα αναγόμενα στην παραγραφή3. Παράλληλα, η παραγραφή σε βάρος της φορολογικής Διοίκησης δεν παρουσιάζει κατ' ουσίαν πρακτικό ενδιαφέρον αυτοτελώς σε σχέση με συναφείς, δυσμενείς για τον φορολογούμενο, πράξεις της, όπως είναι, ιδίως, η επιβολή μέτρων διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου, ενόψει του παρακολουθηματικού χαρακτήρα τους έναντι των πράξεων επιβολής φόρου ή κύρωσης4.

Σύμφωνα με τα κριθέντα στην απόφαση 1738/2017 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο θεσμός της παραγραφής στο φορολογικό δίκαιο έχει διττό συνταγματικό έρεισμα. Στηρίζεται, αφενός, στη θεμελιώδη αρχή της ασφάλειας δικαίου και, αφετέρου, στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 78 του Συντάγματος, κατά την έννοια της οποίας η προθεσμία παραγραφής της αξίωσης του Δημοσίου για τη βεβαίωση και την επιβολή φόρου συνιστά ουσιαστικό στοιχείο της οικείας, προβλεπόμενης στον (τυπικό) νόμο, φορολογικής ενοχής. Από το σκεπτικό της Ολομέλειας συνάγεται με σαφήνεια ότι η πρώτη των παραπάνω βάσεων αφορά στην επιβολή τόσο φορολογικών βαρών όσο και φορολογικών κυρώσεων5. Αντίθετα, η δεύτερη των ανωτέρω βάσεων αφορά μόνον στην επιβολή φόρων6.

H Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει κρίνει, συναφώς, ότι η προθεσμία παραγραφής της αξίωσης του Δημοσίου για τη βεβαίωση και την επιβολή φόρου συνιστά, κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 78 του Συντάγματος, ουσιαστικό στοιχείο της οικείας φορολογικής ενοχής (βλ. ΣτΕ Ολομ. 3174/2014, Ολομ. 1738/2017). Ωστόσο, εν λόγω ερμηνευτική παραδοχή δεν έχει τύχει περαιτέρω επεξεργασίας στη νομολογία, με συνέπεια να αφήνει ερωτηματικά ως προς την ακριβή έννοια και σημασία της. Προκειμένου να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, που σχετίζονται με τον τερματισμό της φορολογικής ενοχής ή της εξουσίας του Δημοσίου να επιδιώξει την εκπλήρωσή της, είναι σκόπιμο να διευκρινίσουμε τον τρόπο γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης. Κατά τη νομολογία του Β' Τμήματος του Δικαστηρίου, η φορολογική ενοχή/υποχρέωση γεννάται με τη συνδρομή των οριζόμενων στο νόμο προϋποθέσεων και διαπιστώνεται με την αντίστοιχη καταλογιστική πράξη της φορολογικής αρχής (βλ. ΣτΕ 951/2018 επταμ., ΣτΕ 2021/2010). Η ατομική διοικητική πράξη επιβολής φόρου συνιστά, λοιπόν, πράξη διαπιστωτικού (και όχι διαπλαστικού) χαρακτήρα, δεν δημιουργεί το πρώτον την έννομη σχέση της φορολογικής υποχρέωσης, αλλά διαπιστώνει την ύπαρξη της.

Στην ουσιαστική ύπαρξη της φορολογικής ενοχής φαίνεται να αναφέρεται και η παραγραφή. Πράγματι, κατά την προεκτεθείσα νομολογία της Ολομέλειας, πρόκειται για στοιχείο αναγόμενο στην ουσία της ίδιας της φορολογικής υποχρέωσης. Ενόψει τούτου, η παραγραφή διακρίνεται από άλλες "γειτονικές" έννοιες, όπως η χρονική αρμοδιότητα της Διοίκησης για έκδοση πράξης διαπίστωσης της φορολογικής ενοχής ή η εισπραξιμότητα ορισμένης υπαρκτής/διαπιστωθείσας χρηματικής απαίτησης ή, ακόμα περισσότερο, από το αγώγιμο κάποιας αξίωσης, έννοια που δεν βρίσκει πρόσφορο πεδίο όσον αφορά τις φορολογικές αξιώσεις του Δημοσίου. Συνεπώς, ως στοιχείο αναγόμενο στην ουσία, αυτή καθεαυτή, της φορολογικής ενοχής αυτής, είναι ευλόγως υποστηρίξιμο ότι αναφέρεται στην εξάλειψη της φορολογικής υποχρέωσης, η οποία, κατόπιν της παρέλευσης του χρόνου παραγραφής, δεν μπορεί πλέον να διαπιστωθεί και να επιβληθεί νομίμως από τη φορολογική Διοίκηση. Επομένως, μπορεί ευλόγως να υποστηριχθεί ότι πρόκειται περί αποσβεστικής προθεσμίας.

Η προσέγγιση αυτή φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας της δεκαετίας του '90 (βλ. ΣτΕ Β' Τμ. 2801/1994 επταμ.), σύμφωνα με την οποία η έκπτωση του Δημοσίου από το δικαίωμα κοινοποίησης πράξης επιβολής φόρου ακίνητης περιουσίας έχει χαρακτήρα γνήσιας παραγραφής και όχι αποσβεστικής προθεσμίας, με συνέπεια η πάροδος του χρόνου παραγραφής να μην επάγεται εξάλειψη της σχετικής φορολογικής υποχρέωσης, αλλά μόνο αδυναμία του Δημοσίου να κοινοποιήσει στο φορολογούμενο την οικεία καταλογιστική πράξη. Ωστόσο, στην εν λόγω απόφαση διατυπώθηκε ισχυρή μειοψηφία δύο μελών του Δικαστηρίου, οι οποίοι σημείωσαν ότι είναι πολύ αμφίβολο εάν ο θεσμός της φυσικής ενοχής, που είναι θεσμός του αστικού δικαίου, μπορεί να εφαρμοσθεί και στο δημόσιο δίκαιο και μάλιστα στις φορολογικές υποχρεώσεις προς το Δημόσιο. Εξάλλου, πρόκειται για αρκετά παλαιά απόφαση, που δεν λαμβάνει υπόψη τη νέα θέση της νομολογίας περί της ερμηνείας της παραγράφου του άρθρου 78 του Συντάγματος και την ένταξη της παραγραφής στο ρυθμιστικό πεδίο της εν λόγω παραγράφου, ως ουσιαστικού στοιχείου της προβλεπόμενης στον (τυπικό) νόμο φορολογικής υποχρέωσης. Πάντως, και σε σχετικά πρόσφατη (και ομόφωνη κατά τούτο) απόφαση της επταμελούς σύνθεσης του Β' Τμήματος του ΣτΕ (ΣτΕ 2546/2014) κρίθηκε, κατ' επανάληψη παλαιότερης νομολογίας, ότι η προβλεπόμενη στον Τελωνειακό Κώδικα παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου προς καταλογισμό διαφυγόντων δασμών και λοιπών φόρων και επιβολή πολλαπλού τέλους (ήτοι, χρηματικής κύρωσης), όταν στοιχειοθετείται η τελωνειακή παράβαση της λαθρεμπορίας, έχει το χαρακτήρα γνήσιας παραγραφής, με συνέπεια να μην λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το τακτικό διοικητικό δικαστήριο. Τούτο, μάλλον, σε αντιδιαστολή με την κατά χρόνον αναρμοδιότητα της Διοίκησης για έκδοση τέτοιας πράξης. Η παραδοχή αυτή, η οποία φαίνεται να εκκινεί και να δικαιολογείται εν πολλοίς από το επιδιωκόμενο σε δικονομικό επίπεδο αποτέλεσμά της (δηλαδή τη μη αυτεπάγγελτη εξέταση της παραγραφής) συμβιβάζεται, όμως, δύσκολα προς άλλη νομολογία του Δικαστηρίου, η οποία έχει να κάνει με την επιβολή κυρώσεων λόγω φορολογικών παραβάσεων (και όχι των αναλογούντων στην παράβαση φόρων ή δασμών). Πράγματι, έχει νομολογηθεί ότι η φορολογική κύρωση (δηλαδή, κακό που επιβάλλεται στον παραβάτη φορολογικής νομοθεσίας, με σκοπό την αποτροπή και την τιμωρία της παράβασης) επιβάλλεται με πράξη διαπλαστικού χαρακτήρα (βλ. ΣτΕ Β' Τμ. 2021/2010). Συνεπώς, η αντίστοιχη οικονομική ενοχή γεννάται με την έκδοση της καταλογιστικής της κύρωσης πράξης (σε αντίθεση με την περίπτωση του φόρου, στην οποία, κατά τα προεκτεθέντα, θεωρείται ότι η οικεία χρηματική ενοχή έχει γεννηθεί ήδη με τη συνδρομή των οριζόμενων στο νόμο προϋποθέσεων). Όσον αφορά την παραγραφή, στο πεδίο των φορολογικών κυρώσεων (όπως και στο γενικότερο πλαίσιο των διοικητικών κυρώσεων) φαίνεται, επομένως, να κινούμαστε εντός του χώρου της έννοιας της κατά χρόνο αναρμοδιότητας της Διοίκησης για έκδοση σχετικής πράξης και να βρισκόμαστε κοντά στην αντίστοιχη έννοια του ποινικού δικαίου περί εξάλειψης του αξιόποινου χαρακτήρα της πράξης, συνεπεία της οποίας παύει η ποινική δίωξη (και, συνεπώς, δεν μπορεί καν να διαπιστωθεί η τέλεση της παράβασης). Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου, η παραγραφή είναι θεσμός δημόσιας τάξης και καθ' ερμηνεία του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, εξετάζεται αυτεπάγγελτα από τα όργανα της ποινικής δικαιοσύνης, σε κάθε στάση της ποινικής διαδικασίας. Ενόψει των προηγούμενων παρατηρήσεων, χρήζει εξέτασης η σχέση μεταξύ της παραγραφής ως προς την επιβολή φόρων και της παραγραφής ως προς τον καταλογισμό φορολογικών κυρώσεων. Η γένεση των προβλεπόμενων στο νόμο φορολογικών υποχρεώσεων των διοικουμένων δεν προϋποθέτει παραβατική συμπεριφορά τους, καθώς στηρίζεται στην εξ αντικειμένου ύπαρξη της οριζόμενης στο νόμο φορολογητέας ύλης/πράξης (βλ. ΣτΕ 951/2018 επταμ.). Ωστόσο, η διαπίστωση της ύπαρξης τέτοιας ύλης (και της αντίστοιχης φορολογικής ενοχής), που δεν προκύπτει από την οικεία δήλωση του φορολογούμενου, διενεργείται κατόπιν φορολογικού ελέγχου και συνδέεται με την ανεύρεση αντίστοιχης παράβασης (μη τήρηση των εφαρμοστέων κανόνων, όπως ανακρίβεια της δήλωσης στην οποία δεν περιλαμβάνεται η ύλη ή παράλειψη υποβολής δήλωσης). Επομένως, η επιβολή τόσου του φόρου όσο και της κύρωσης ερείδεται κατ' ουσίαν στο ίδιο στοιχείο, στη διαπίστωση/απόδοση κάποιας παράβασης, κατόπιν διενέργειας ελέγχου. Εξάλλου, όπως έχει τονιστεί στην απόφαση 2934/2017 της επταμελούς σύνθεσης του Β' Τμήματος, η αναλογικότητα/διάρκεια της παραγραφής στο φορολογικό δίκαιο συνδέεται, μεταξύ άλλων, με την αποτελεσματικότητα αλλά και τη φερεγγυότητα των φορολογικών ελέγχων, καθώς και με την προσήκουσα άσκηση του δικαιώματος άμυνας του φορολογούμενου έναντι του φορολογικού ελέγχου. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι ο Κώδικας Φορολογικής Διαδικασίας κάνει λόγο για παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για φορολογικό έλεγχο (βλ. άρθρο 36 του ν. 4174/2013).
Από το συνδυασμό των ανωτέρω προκύπτει ότι η παραγραφή σε βάρος της φορολογικής Διοίκησης σημαίνει κατ' ουσίαν νομική αδυναμία απόδοσης/καταλογισμού ορισμένης παράβασης, που θα οδηγούσε στην επιβολή φόρου ή/και κυρώσεων. Επομένως, φαίνεται να πρόκειται για περίπτωση κατά χρόνον αναρμοδιότητας της Διοίκησης για διαπίστωση της τέλεσης ορισμένης παράβασης, η οποία, αφενός, άγει σε απόσβεση της σχετικής (τυχόν υφιστάμενης) φορολογικής ενοχής, αφού αυτή δεν μπορεί πλέον να διαπιστωθεί και επιβληθεί νομίμως, και, αφετέρου, συνεπάγεται κατά χρόνον αναρμοδιότητα για έκδοση διαπλαστικού χαρακτήρα πράξης επιβολής κύρωσης.

Η ανωτέρω προσέγγιση αντιμετωπίζει και το ζήτημα εάν καταλείπεται κάποια ατελής ή "φυσική" φορολογική ενοχή. Δεδομένου ότι είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι (ή πώς) ο φορολογούμενος θα προέβαινε στην πληρωμή φόρου από μόνος του, οικειοθελώς, μετά την παρέλευση του χρόνου παραγραφής και δίχως σχετική καταλογιστική πράξη της φορολογικής αρχής (ή κάποια ειδικώς προβλεπόμενη στο νόμο διαδικασία, λ.χ. "περαίωσης" εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων)7, το ζήτημα αυτό από πρακτικής απόψεως φαίνεται να ανακύπτει κατά βάση μόνο στο πλαίσιο του συμψηφισμού. Ωστόσο, κι εδώ, θα πρέπει να υπάρχει πράξη βεβαίωσης/καταλογισμού της φορολογικής οφειλής, οπότε η εξέταση του ζητήματος δεν φαίνεται να διαφοροποιείται ουσιωδώς σε σχέση εκείνη που προκύπτει με βάση την προηγηθείσα ανάλυση. Εξάλλου, ναι μεν το άρθρο 139 του ν. 4270/2014 (περί δημόσιου λογιστικού) προβλέπει ότι "Η απαίτηση του Δημοσίου που έχει παραγραφεί αντιτάσσεται σε συμψηφισμό και για τρία (3) έτη μετά τη συμπλήρωση της παραγραφής", αλλά η διάταξη αυτή είναι αμφίβολο εάν αφορά και στις φορολογικές αξιώσεις του Δημοσίου, ενόψει όσων ανέφερα προηγουμένως αλλά και της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 136 παρ. 1 του ίδιου νόμου (4270/2014), η οποία περιέχει ρητή παραπομπή στον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, όσον αφορά τα θέματα παραγραφής8. Συνεπώς, νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί (και μάλλον αρνητικοί) όσον αφορά την εφαρμογή στο φορολογικό δίκαιο της θεωρίας του αστικού δικαίου περί ατελούς ενοχής.

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι η έννοια και η σημασία της παραγραφής στο πεδίο του φορολογικού δικαίου παρουσιάζει ιδιαιτερότητες και, συνακόλουθα, αυτονομία έναντι του θεσμού της παραγραφής στο αστικό και στο ποινικό δίκαιο. Ειδικότερα, φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά στις έννοιες της αποσβεστικής προθεσμίας και της κατά χρόνον αναρμοδιότητας έκδοσης καταλογιστικής πράξης, παρά στην έννοια της γνήσιας παραγραφής, στην οποία έχει ενίοτε παραπέμψει η νομολογία του Β' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Τούτο έχει επιρροή στον προσδιορισμό των συνεπειών της παραγραφής σε επίπεδο ουσιαστικού δικαίου, ενώ, από δικονομικής απόψεως, δεν συνεπάγεται, πάντως, υποχρέωση αυτεπάγγελτης εξέτασης της παραγραφής, στο πεδίο των φορολογικών διαφορών, ενόψει της ειδικής διάταξης του άρθρου 79 παρ. 5 περίπτ. α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας9.10


Δεκέμβριος 2019, Ι. Δημητρακόπουλος


1 Το κείμενο αποδίδει, εν πολλοίς, την εισήγησή µου στην παρουσίαση του βιβλίου “Παραγραφές υπέρ και κατά του Δηµοσίου”, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νομική Βιβλιοθήκη την 10.12.2019. Εκφράζω στους συναδέλφους συγγραφείς του πονήματος Ε. Σουλτανίδου (Εισηγήτρια ΣτΕ) και Τ. Ζολώτα (Πρωτοδίκη ΔΔ) καθώς και στον συνάδελφο Β. Ανδρουλάκη (Σύμβουλο Επικρατείας), που είχε την επιμέλεια του βιβλίου, αφενός, τα συγχαρητήριά µου για το έχον ιδιαίτερη πρακτική χρησιμότητα έργο τους και, αφετέρου, τις ευχαριστίες µου για την τιµή που µου έκαναν να συµµετάσχω στην παρουσίασή του. Ευχαριστώ επίσης τον Αντιπρόεδρο ΣτΕ Ι. Γράβαρη, για την προεδρία της εκδήλωσης.
2 Βλ., ιδίως, σελ. 3-22, 25-27, 90-92 και 242-248 του βιβλίου.
3 Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. Ολομ. 3174/2014 και Ολομ. 1738/2017), η προθεσμία παραγραφής της αξίωσης του Δημοσίου για τη βεβαίωση και την επιβολή φόρου εισοδήματος συνιστά, κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 78 του Συντάγματος, ουσιαστικό στοιχείο της οικείας φορολογικής ενοχής. Συνεπεία της ως άνω ερμηνευτικής παραδοχής, είναι ευλόγως υποστηρίξιμη η άποψη ότι, κατά το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος, η παραγραφή πρέπει να ορίζεται με τυπικό νόμο και δεν μπορεί να καθορίζεται από την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση, βάσει νομοθετικής εξουσιοδότησης.
4 Βλ. ΣτΕ Β΄ Τμ. 287/2018: «[...] η εξουσία του Δημοσίου για τον καταλογισμό παραβάσεων των κανόνων της φορολογικής νομοθεσίας καθώς και για την επιβολή στον παραβάτη των αναλογούντων φόρων ή/και σχετικών κυρώσεων, όπως προστίμων για παραβάσεις των διατάξεων του Κ.Β.Σ., παύει με την παρέλευση της οριζόμενης στο νόμο προθεσμίας παραγραφής, η οποία αποτελεί θεσμό του ουσιαστικού δικαίου (πρβλ. 1738/2017 Ολομ., 2709/2010, 1930/2006).
Συνακόλουθα, σε περίπτωση τέτοιας παραγραφής, δεν επιβάλλονται νομίμως μέτρα διασφάλισης του συμφέροντος του Δημοσίου προς είσπραξη των φόρων ή/και των σχετικών προστίμων, όπως είναι τα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 14 του ν. 2523/1997 (Α΄ 179). Επομένως, σε περίπτωση που πράξη επιβολής προστίμου για παράβαση του Κ.Β.Σ., όπως για έκδοση εικονικού φορολογικού στοιχείου, ακυρωθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση, λόγω παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για έκδοση και κοινοποίηση τέτοιας πράξης, καθίσταται μη νόμιμη και η συναφής πράξη επιβολής μέτρων διασφάλισης του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 […]».
Λαμβανομένης υπόψη της παραπάνω κρίσης, σε συνδυασμό με την αρχή της αναλογικότητας, είναι ευλόγως υποστηρίξιμη η άποψη ότι η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για έκδοση πράξης επιβολής φόρου ή κύρωσης ελέγχεται από τον δικαστή στο πλαίσιο της εξέτασης της νομιμότητας της επιβολής των οικείων μέτρων διασφάλισης.
5 Η σκέψη 5 της ΣτΕ Ολομ. 1738/2017 περί της αρχής της ασφάλειας δικαίου σε σχέση με την παραγραφή αναφέρεται όχι μόνο σε φόρους, αλλά και σε επιβολή τελών και εισφορών. Η κρίση αυτή φαίνεται να (και είναι εύλογο να θεωρηθεί ότι) καλύπτει και δημόσια βάρη μη φορολογικού χαρακτήρα. Επίσης, η επίμαχη θεμελιώδης αρχή πρέπει να θεωρηθεί ότι συνιστά και τη γενική νόμιμη βάση της υποχρέωσης πρόβλεψης/θέσπισης παραγραφής σε σχέση με πράξεις επιβολής κυρώσεων για παραβάσεις της διοικητικής νομοθεσίας (πρβλ. ΣτΕ Β΄ Τμ. 1976/2015, σχετικά με παραβάσεις του δικαίου του ανταγωνισμού).
6 Συναφώς παρατηρείται ότι ναι μεν η ΣτΕ Β΄ Τμ. 888/2016 (πενταμελούς, παραπεμπτική στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος), η οποία αφορούσε στην παραγραφή σε διαφορά από τον καταλογισμό προστίμου για παραβάσεις του Κ.Β.Σ., επικαλείται και τη διάταξη του άρθρου 78 παρ. 2 του Συντάγματος, αλλά η ακολούθως εκδοθείσα στην ίδια υπόθεση ΣτΕ Β΄ Τμ. 1623/2016 της επταμελούς σύνθεσης αναφέρεται μόνο στη συνταγματική αρχή της ασφάλειας δικαίου, αναγνωρίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 78 του Συντάγματος δεν έχει πεδίο εφαρμογής στις φορολογικές κυρώσεις.
7 Σε περίπτωση “περαίωσης”, διοικητικού συμβιβασμού ή διοικητικής επίλυσης της φορολογικής διαφοράς, ο φορολογούμενος δεν φαίνεται να έχει το δικαίωμα να επικαλεσθεί παραγραφή εκ των υστέρων, προκειμένου να πετύχει την ανατροπή της ούτω δημιουργηθείσας, με οριστικό τρόπο, διοικητικής κατάστασής του (πρβλ. ΣτΕ Β΄ Τμ. 2502/2016: “Κατά την έννοια των […] διατάξεων του άρθρου 70 του ΚΦΕ και, ιδίως, της παραγράφου 6, σε περίπτωση που φύλλο ελέγχου καταστεί οριστικό, συνεπεία πράξης διοικητικής επίλυσης της διαφοράς που προέκυψε από την έκδοσή του, ο φορολογούμενος (που συνέπραξε στη διοικητική επίλυση της διαφοράς) δεν μπορεί να ανακαλέσει τη δήλωσή του φορολογίας εισοδήματος, κατ’ επίκληση νομικής ή πραγματικής πλάνης, ως προς ζήτημα ή αντικείμενο που καλύπτεται από το ρυθμιστικό περιεχόμενο του φύλλου ελέγχου (πρβλ. ΣτΕ 4075/2012). Η ανωτέρω ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 70 του ΚΦΕ συνάδει προς το Σύνταγμα και, ειδικότερα, προς τις αρχές της νομιμότητας των φόρων και της ισότητας ενώπιον των φορολογικών βαρών, που επικαλείται η αναιρεσείουσα, δεδομένου ότι οι εν λόγω αρχές εφαρμόζονται παράλληλα με την επίσης συνταγματική αρχή της ασφάλειας δικαίου και της σταθερότητας των διοικητικών καταστάσεων (ιδίως, δε, όσων έχουν οριστικοποιηθεί, κατόπιν διοικητικής ή ένδικης διαδικασίας επίλυσης φορολογικής διαφοράς: πρβλ. ΣτΕ 1992/2016 επταμ.), η οποία έχει μεγάλη σημασία στο πεδίο του φορολογικού δικαίου, ως συνδεόμενη με τη δημοσιονομική τάξη και την εν γένει οικονομική ζωή της χώρας, και, σταθμιζόμενη με τις επιταγές που απορρέουν από τα άρθρα 4 (παρ. 5) και 78 (παρ. 1) του Συντάγματος, δικαιολογεί τον αποκλεισμό της ανατροπής, δια ανακλητικής δήλωσης του φορολογούμενου, της διοικητικής κατάστασής του, που δημιουργήθηκε με τη συναίνεση και τη σύμπραξή του, κατόπιν διοικητικής/συμβιβαστικής επίλυσης φορολογικής διαφοράς.”).
8 Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 136 παρ. 1, “Χρηματική απαίτηση του Δημοσίου δεν παραγράφεται πριν να βεβαιωθεί πράγματι προς είσπραξη ως δημόσιο έσοδο στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. ή το αρμόδιο Τελωνείο (βεβαίωση με στενή έννοια), με την επιφύλαξη των διατάξεων περί επιβολής φόρων και λοιπών δημοσίων εσόδων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας ( ν. 4174/2013 , Α΄ 170).”.
9 Βέβαια, τα πράγματα ενδέχεται να είναι διαφορετικά στις λοιπές (μη φορολογικές) υποθέσεις, ενόψει της γενικής διάταξης του άρθρου 79 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.
10 Αναφορικά με το ζήτημα του παραδεκτού της προβολής το πρώτον με την ένδικη προσφυγή λόγου περί παραγραφής, που δεν είχε προβληθεί με την ενδικοφανή προσφυγή, βλ. ΣτΕ Β’ Τμ. 1483-1485/2019 επταμ. και 1686/2019 (με μειοψηφία μου).

Επίδομα γέννησης - Νέο νομοσχέδιο σε διαβούλευση

$
0
0



ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Ιωάννης Βρούτσης, θέτει από σήμερα 27.12.2019, ημέρα Παρασκευή και ώρα 18:00 σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση το σχέδιο νόμου «Επίδομα γέννησης και λοιπές διατάξεις»
Στο πλαίσιο αυτό καλείται να συμμετάσχει στη δημόσια διαβούλευση κάθε κοινωνικός εταίρος και κάθε ενδιαφερόμενος, καταθέτοντας τις προτάσεις του για την όποια βελτίωση των διατάξεων του ανωτέρω νομοθετήματος.
Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι τις 10.1.2020, ημέρα Παρασκευή και ώρα 18:00.


Δείτε το νομοσχέδιο και την αιτιολογική έκθεση στο φορολογικό αρχείο του κόμβου .

Επισκεφθείτε την σελίδα της διαβούλευσης



Διαγράφονται ληξιπρόθεσμες οφειλές μικρού ύψους προς ασφαλιστικά ταμεία

$
0
0


Στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς διαβούλευση από το υπουργείο εργασίας υπάρχει διάταξη σχετικά με την Πάγια διαδικασία διαγραφής ληξιπρόθεσμων οφειλών

Με την προτεινόμενη διάταξη καθιερώνεται μια πάγια διαδικασία διαγραφής ληξιπρόθεσμων οφειλών, που θα υλοποιείται κάθε χρόνο από την Κεντρική υπηρεσία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (ΚΕΑΟ) με στόχο την εκκαθάριση του χαρτοφυλακίου του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων «Ε.Φ.Κ.Α.» από ληξιπρόθεσμες οφειλές πολύ μικρού ύψους.
Το κόστος της είσπραξης των ιδιαιτέρως χαμηλού ύψους οφειλών αφενός προκαλεί δυσανάλογο διοικητικό βάρος και αφετέρου υπερβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις το οφειλόμενο ποσό.
Ειδικότερα, στην παράγραφο 1 προβλέπεται η διαγραφή ληξιπρόθεσμων οφειλών έως την 31η Ιανουαρίου του επόμενου ημερολογιακού έτος από την πάροδο 20 χρόνων από το έτος βεβαίωσης, εφόσον:

α) το συνολικό ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον «Ε.Φ.Κ.Α» δεν υπερβαίνει το ποσό των διακοσίων (200) ευρώ ανά οφειλέτη,

β) δεν υφίστανται άλλες οφειλές του ίδιου προσώπου κατά το χρόνο της διαγραφής.

Με την παράγραφο 2 προβλέπεται η κατ’ έτος διαγραφή ληξιπρόθεσμων οφειλών, οι οποίες στο τέλος κάθε ημερολογιακού έτους δεν υπερβαίνουν το ποσό των δέκα (10) ευρώ ανά οφειλέτη, χωρίς να ελέγχεται ο χρόνος δημιουργίας της οφειλής ή ο χρόνος βεβαίωσής της στο ΚΕΑΟ.

Με την υλοποίηση των ανωτέρω διαγραφών αποτρέπεται η συσσώρευση μικρών οφειλών αμφιβόλου εισπραξιμότητας η οποία θέτει τροχοπέδη στο στρατηγικό προγραμματισμό, και την εκπλήρωση των σκοπών των υπηρεσιών είσπραξης του Φορέα.

Τέλος, οι προτεινόμενες ρυθμίσεις θα έχουν θετικές επιπτώσεις και στη λειτουργία του «Ε.Φ.Κ.Α», οι οποίες συνίστανται στην εξοικονόμηση του κόστους για την έκδοση ειδοποιήσεων και την αποδέσμευση του προσωπικού από την επιδίωξη είσπραξης των εν λόγω οφειλών.


Προτεινόμενη διάταξη
Άρθρο 25
Διαγραφή ανείσπρακτων οφειλών για ποσά πολύ μικρού ύψους

1. Η Κεντρική Υπηρεσία του ΚΕΑΟ προβαίνει σε διαγραφή των ληξιπρόθεσμων οφειλών υπέρ νομικών ή φυσικών προσώπων έως την 31η Ιανουαρίου του επόμενου ημερολογιακού έτος από την πάροδο 20 χρόνων από το έτος βεβαίωσης, εφόσον:
α) το συνολικό ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τον Ε.Φ.Κ.Α δεν υπερβαίνει το ποσό των διακοσίων (200) ευρώ ανά οφειλέτη,
β)δεν υφίστανται άλλες οφειλές του ίδιου προσώπου κατά το χρόνο της διαγραφής.

2. Η Κεντρική Υπηρεσία του ΚΕΑΟ προβαίνει σε διαγραφή ληξιπρόθεσμων κύριων οφειλών προς τον Ε.Φ.Κ.Α, οι οποίες στο τέλος κάθε ημερολογιακού έτους, δεν υπερβαίνουν το ποσό των δέκα (10) ευρώ συνολικά ανά οφειλέτη, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, ανεξάρτητα από το χρόνο που γεννήθηκαν ή το χρόνο βεβαίωσης τους στο ΚΕΑΟ, μέχρι την 31η Ιανουαρίου του επόμενου ημερολογιακού έτους.

Viewing all 14509 articles
Browse latest View live


<script src="https://jsc.adskeeper.com/r/s/rssing.com.1596347.js" async> </script>