Χαμένος στο λαβύρινθο του επαγγέλματος

Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιείς ολοένα και περισσότερο ότι ο χώρος στον οποίο δραστηριοποιείσαι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας απέραντος λαβύρινθος. Περιπλανιέσαι στις δαιδαλώδεις διαδρομές του προσπαθώντας εναγωνίως να βρεις την έξοδο, μα δυστυχώς χάνεσαι και δεν γνωρίζεις ούτε που βρίσκεσαι. Κρατάς ακόμη την κλωστή —που σου είχαν υποσχεθεί ότι θα σε βοηθήσει— ευελπιστώντας έστω και τώρα να βρεις την έξοδο, όμως τα χέρια σου πόνεσαν και η ματιά σου θόλωσε μετά από τόσα χρόνια στο ημίφως.

Αναλογίζεσαι ότι οι δημιουργοί του σύνθετου και πολύπλοκου αυτού οικοδομήματος έβαλαν όλη τους τη «μαεστρία» για να το χτίσουν και είναι σίγουρο ότι θα κομπάζουν βλέποντας ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν, να σε εγκλωβίσουν σε μία αέναη και ατελέσφορη προσπάθεια. Ένα βολικό πιόνι που αναλώνεται σε ατέρμονες διαδικασίες μη μπορώντας να ασχοληθεί με άλλα ουσιώδη πράγματα, αναζητήσεις ή απλά να ζήσει ανθρώπινα.

Ευμετάβλητο φορολογικό, εργατικό και ασφαλιστικό δίκαιο, πρόστιμα ή ποινές που καραδοκούν, πλήθος νέων υποχρεώσεων, ηλεκτρονική γραφειοκρατία, αδιάκοπη μελέτη, έρευνα, αναμόχλευση του παρελθόντος, άγχος, ένταση και άλλα πολλά, συνθέτουν τον λαβύρινθο του επαγγέλματός μας. Όλα αυτά βέβαια εν μέσω και της οικονομικής κρίσης από την οποία χειμάζονται οι λογιστές, όπως άλλωστε και η πλειονότητα των πολιτών. Η εξόντωση πραγματοποιείται σιγά σιγά, μεθοδικά, θαρρείς με χειρουργικές κινήσεις.

Ο λογιστής — ελεύθερος επαγγελματίας ή μισθωτός— αποτέλεσε εδώ και χρόνια τη λυδία λίθο πάνω στην οποία δοκιμάστηκαν όλες οι πρόχειρες και αδόκιμες —όπως αποδείχθηκε— προσπάθειες καταπολέμησης της φοροδιαφυγής ή τις εισφοροδιαφυγής και αυτό πρέπει να πάψει. Πειραματισμοί που απέτυχαν, αφού πρώτα πέρασαν από τις πλάτες μας, εργατοώρες χαμένες για ανούσιες υποχρεώσεις και γενικότερα ένα «τοξικό» περιβάλλον για τον κάθε συνάδελφο, χωρίς ωστόσο να λογοδοτήσει κανείς από τους υπευθύνους (διαχρονικά) για τη δημιουργία όλων αυτών των τραγελαφικών καταστάσεων.

Ο ρόλος του επιστήμονα λογιστή-φοροτεχνικού στις εναπομείνασες επιχειρήσεις, αλλά γενικότερα στην οικονομία του τόπου είναι άλλος και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συνεχιστεί ο εκφυλισμός του επαγγέλματος. Για το λόγο αυτό πρέπει αρχικά εμείς οι ίδιοι να ανασκουμπωθούμε και να εγκύψουμε στα προβλήματά του χώρου και στη συνέχεια, μέσω των συνδικαλιστικών φορέων να διατρανωθούν και να γίνουν γνωστά στους αρμόδιους φορείς τα δίκαια αιτήματα, οι προτάσεις και οι απόψεις μας.

Σκιαγραφώντας για μία ακόμη φορά τις υφιστάμενες συνθήκες εργασίας μας δεν μεμψιμοιρώ, αλλά προσπαθώ αφενός μεν, να συνειδητοποιήσω που οδεύει η όλη κατάσταση γύρω από τα επαγγελματικά μας θέματα, αφετέρου δε, να μοιραστώ τις σκέψεις μου με όσους μελετήσουν το κείμενο αυτό. Φρονώ ότι ο ρεαλισμός και η ανταλλαγή απόψεων είναι σύμμαχοι για την περαιτέρω εξεύρεση λύσεων και την επίτευξη των όποιων στόχων.

Ενδεχομένως ορισμένοι συνάδελφοι θεωρούν τα γραφόμενά μου γραφικά ή ανούσια από τη στιγμή που δεν αλλάζει κάτι με την απλή παράθεση ή την ανάδειξή τους. Εν μέρει ίσως έχουν δίκιο, αφού αν ασπαστούμε αυτό που είχε πει κάποτε ο Χοσέ Μαρτί¹ «ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις». Απ΄την άλλη μεριά βέβαια, η σιωπή ή η μη ανάδειξη των εκάστοτε προβληματισμών δεν είναι λύση, απλά κατά την άποψή μου απαιτείται να μετουσιωθεί ο γραπτός ή ο προφορικός λόγος σε πράξεις.

Οι απόψεις όλων είναι σεβαστές όπως επίσης και η καλοπροαίρετη κριτική που ενίοτε ασκείται από τους συναδέλφους κάτω από τέτοια άρθρα. Μπορεί να διαφωνούμε μεταξύ μας σε ορισμένα θέματα ή για τις ενδεδειγμένες λύσεις όμως, στο πρόβλημα τις περισσότερες φορές συμφωνούμε και αυτό είναι σπουδαιότερο, να συμφωνείς δηλαδή στο ίδιο το πρόβλημα. Αυτό δείχνει πως υπάρχει μια κοινή συνισταμένη που στην πορεία θα βοηθήσει στο να βρεθούν στο μέλλον —εγγύτερο ή απώτερο— οι απαραίτητες λύσεις.

Ας μη βαυκαλιζόμαστε άλλο όντες κατακερματισμένοι, γιατί η υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.


___________________________
[1]  Μεγάλος ποιητής και μαχητής της ανεξαρτησίας της Κούβας.